Lieve Margit en HP,
Wauw.. wat was de truffelceremonie bijzonder. Direct de dag er na voelde ik mij zo verlicht en krachtig! Er is een enorme last van mijn schouders af gevallen. Het kleine meisje heeft eindelijk gekregen wat ze altijd zo gemist heeft. Haar verdriet mocht er zijn, ze werd gezien en gehoord, ze werd getroost en omarmd. Het gemis van dit stukje heeft voor patronen in mijn dagelijks leven gezorgd die mij in de weg zaten. Er is nu een stuk van de muur afgebroken en dit merk ik heel goed!
Verdriet MAG er zijn. Dit schreef ik in mijn boekje vlak nadat we de truffels hadden genomen. En elke keer als ik verdriet voel opkomen denk ik daar aan. Ook komen de tranen weer en lukt het mij om ze niet tegen te houden. Ik kan mijn verdriet laten gaan. En dat is zo ontzettend bijzonder voor mij en verlichtend en helpend!
Ontzettend bedankt voor jullie goede zorgen. En jullie hadden gelijk, ik kom zeker terug!!
Liefs Saskia