Voorjaarsstuipjes

Had ik na een paar intense weken de boel net een beetje op orde, innerlijk dan, wordt het voorjaar. Een beetje langer licht, de eerste warme dagen en ja hoor, daar zijn ze, de stuipjes.

Onrust in het gemoed, dromen van wild & onstuimig leven, ‘s avonds ‘restless legs’ -wie gaat er nou op de bank zitten als het buiten nog licht is-, fantaseren over anders, verder, meer…

Seizoensafhankelijke puberteit. Vermoeiend zolang ik het niet herken. Vermakelijk als ik na jaren ineens een patroon ontdek.

Gisteravond temidden van mijn stuipjes de polder ingedoken om af te koelen. De vogels floten hun verleidelijkste deuntjes, een zwanenpaar verzamelde takjes en grasjes voor het nest dat op komst was. Midden in die explosie van uitbundige natuur zag ik het: ik was gewoon net als die eenden. Ik had ‘last’ van het voorjaar.

Zodra de zon tevoorschijn komt begint de levensenergie te stromen. Die wil bewegen, eruít!, in de vorm gebracht. Nestje bouwen, paringsdans doen, leven voortbrengen. Zo eend, zo Margit.

Dat inzicht gaf direct rust. Oooh, ik was geen stormachtig en labiel project. De lente stroomde in mij. En niet zo’n beetje ook.

Nu was het ‘alleen’ nog zaak om de boel te managen. Woeste neigingen en impulsen, rondspringende hormonen: steeds weer goed voelen wat er echt nodig is. Wat ook de volgende dag nog een goed idee lijkt…

Dus heb ik mijzelf vandaag uitgelaten. Flink fietsen over de dijken en crashen aan het water. Het lijf in beweging en daarna de rust. En in de tussentijd genieten van het leven dat borrelt en bruist, van de zin. Zin in alles. Zin die nergens heen hoeft, die gewoon in mij kan pruttelen.

Intussen kwaken de eenden mij geruststellend toe. En ik? Ik gniffel een beetje om mijzelf. Mijn stuipjes en ik, wij hebben er wel vertrouwen in.

*****

Je voorjaars- of najaarskriebels uitleven tijdens een diepgaande retraite? Je bent welkom!
Of kom langs voor een verhelderende individuele sessie.