Het vleermuissyndroom
Op je hoede ben je terwijl je binnenkomt. Je kent de plek niet, de jarige is druk, de mensen zijn nieuw. Alle antennes staan aan.
Je kijkt, je luistert, je voelt. Wat is hier de code? Wie zijn de bepalende figuren? Wat is wenselijk gedrag? Wat zijn de onuitgesproken do’s en dont’s?
Je scant, je pikt op, je analyseert. En je bepaalt jouw positie. Dit laat ik zien, dat houd ik binnen. Bij hem maak ik een gevatte grap, bij haar maak ik me kleiner, zodat ze zich niet onzeker hoeft te voelen.
Herkenbaar? En niet alleen op een onwennig feestje, maar ook op je werk of thuis?
Dan lijd je aan het vleermuissyndroom. Door je omgeving te scannen stel je je eigen plek vast. De positie van de ander bepaalt waar jij staat en hoeveel ruimte jij inneemt. Zoals een vleermuis sonar uitzendt, en aan de hand van de echo weet wat zijn afstand is ten opzichte van een object.
Secundaire plaatsbepaling. Megavermoeiend. Want er zit niets anders op dan de hele dag je omgeving te scannen, en te analyseren wat de wensen, verwachtingen en eisen zijn. En die vervolgens te vertalen naar wenselijk gedrag: de zorgzame moeder, de plichtsgetrouwe echtgenoot, de lolbroek op je werk.
De computer in je bovenkamer is er druk mee. 24/7 Vindt daar dataverwerking plaats. Want het is nooit klaar. Elke situatie vraagt weer een nieuwe scan.
Druk in je hoofd dus. En daarmee niet echt aanwezig in je lijf. Plus een energiebatterij die leeg loopt. Vind je het gek? Je laptop wordt traag en verbruikt meer stroom als er op de achtergrond een zwaar programma draait. In jouw systeem is het niet anders.
Maar het is ook onrustig. Als je via de ander vaststelt wie je bent en wat je waard bent, bereik je nooit het stiltepunt; het punt van rusten in de wetenschap dat het goed genoeg is.
En het heeft iets droefs. Waarom zou de ander waardevoller zijn dan jij? Waarom jezelf op het tweede plan gezet? Ben je dáárvoor op deze aarde gekomen? Zodat er straks op je steen staat: ‘Ze leefde zich zo goed in in de ander.’ Ieuw. Nee!!
Overtuigd? Uitgevleermuisd? Haal die antennes dan terug uit de buitenwereld. En richt ze op je binnenwereld: op je hart, je onderbuik, je lijf. Op je dromen, je verlangens, je passie en je behoeften.
Luister, kijk en voel goed. Bestudeer de waardevolle informatie die je oppikt heel nauwkeurig. En vertaal die in passende actie: geef jezelf precies dat wat je nodig hebt, wat je voedt, wat je ondersteunt en waar je blij van wordt.
Zet jezelf daarmee op 1. Dat is niet alleen véél fijner voor jouzelf, de wereld wordt er rijker door. Vleermuizen zijn er immers genoeg. Jouw unieke versie van menszijn is een onmisbare toevoeging aan deze wonderlijke planeet.
*****
Tijd voor prioriteiten die kloppen? Je bent welkom voor een verhelderende individuele sessie.
