Van shit naar goud

Gister werd ik opgelicht. Dat was shit. Het deed pijn om mijn vertrouwen in mensen zo beantwoord te zien. Het gaf een unheimisch gevoel dat er ergens in NL een sneaky persoon met mij zat te appen, zogenaamd als mijn zus. En het deed natuurlijk een beetje pijn aan mijn bankrekening; een hap uit mijn zorgvuldig opgebouwde buffertje.

Maar ik leerde er ook een hoop van. Ik herontdekte hoe onbelangrijk geld uiteindelijk voor mij is. En hoe heel veel belangrijker ik andere dingen vind. Bijvoorbeeld dat het goed gaat met mijn zus.

Ik ervoer opnieuw hoeveel incasseringsvermogen ik heb; al een paar uur later maakte ik grappen met een vriendin dat ik net zo’n behulpzame arme sloeber was als moeder Theresa, maar dan wel een stuk juicyer. 😉 Dat ik na even slikken over kon gaan tot aanvaarding; het is zoals het is.

Ik vond het fijn om te merken hoe makkelijk ik mijn geld geef aan mensen die ik lief vind. Wat een rijkdom, dat gevoel.

Ik merkte hoe belangrijk het voor me is om me te richten op het positieve; de waarschuwing op FB was enkel bedoeld om herhaling te helpen voorkomen. Direct daarna trok ik mijn aandacht weg bij de daad en de daders, omdat ik voelde dat dat niks positiefs deed met mijn energiesysteem. En daar ben ik zuinig op.

En mijn belangrijkste les: ik voelde opnieuw dat ik per se wil vertrouwen. Dat ik wil geloven in de goedheid van mensen. Dus dat ik ditzelfde in principe morgen weer zou doen (nou ja, niet op precies dezelfde manier; zelfs deze ezelin leert wel iets 😉).

Mensen waarschuwden me en noemden me onnozel en naïef. Daar ben ik dankbaar voor. Ik heb al die woorden heroverwogen en besloten dat ik dat inderdaad af en toe ben. En dat ik dat fijne eigenschappen vind. Ze horen bij me, ze sieren me en ja, af en toe kosten ze me een smak geld (want dit is bepaald niet de 1e keer dat iemand fluitend weghuppelt met mijn geld in zijn zak).

Dus vanmorgen werd ik blut en best tevreden wakker. Ik had iets lelijks omgezet in iets waardevols. Pure alchemie.

Wat ik niet wist was dat mijn allergrootste les nog moest komen: de les  van ontvangen.

Want achter mijn rug om hadden mijn familieleden de koppen bij elkaar gestoken en een flink bedrag verzameld, zodat we het samen zouden dragen. Er werd me niet gevraagd of ik dat wilde (ze kennen me; dan had ik nee gezegd, ik ben immers zelfstandig, draag de consequenties van mijn eigen handelen, bla bla); het werd gewoon overgemaakt.

En daar zit ik nu. Te kijken naar dat bedrag op mijn rekening. Te ademen. Het tot me door te laten dringen. En te beseffen dat ik ECHT NIET goed ben in ontvangen. Ik geef veel en makkelijk, desnoods alles wat ik heb. Maar ontvangen… pffff. Wat vind ik dat moeilijk. En wat is dat een belangrijke les in dit leven: liefde, steun en waardering wérkelijk binnen laten komen.

Dus als ik de komende dagen wat aan de stille kant ben: ik ben mijn ontvang-spier aan het oprekken. Hij is nogal aan de stugge kant, kan ik je vertellen. Dus ik ben minstens tot kerst onder de pannen… 😉

Hoe shit kan veranderen in goud. Ik ben er stil van.

*****

Onderzoeken hoe je jouw shit kunt omzetten in goud? Ik kijk graag een keer met je mee in een 1 op 1 sessie.