Dansen met de beer

Dat hele eet- en drinkgebeuren is als een zorgvuldig opgebouwd kaartenhuis. Al onze vaste gewoontes, momentjes en verslavingen zijn er zorgvuldig in weggewerkt.

En zo is er een schijnbare balans. Waarbij het hoofd gerustgesteld is, want er is zekerheid. En het lijf is aan een bepaalde structuur gewend, ook al is deze niet voedend of zelfs toxisch.

Trek er 1 kaart uit en het hele kaartenhuis staat te wiebelen. Of het nu een ongezonde neiging is, of een gewoonte die we best kunnen missen, zoals ontbijten direct nadat we opstaan. De structuur wankelt, het schuurt. We voelen ons ontriefd, ongemakkelijk. In mij ontwaakt dan een grommende oude beer.

‘Kom terug met mijn vaste ochtendkoffietje met mijn halve Nak’d reep!’ En niet één koffie met een hele reep, en ook geen koffie zonder reep. En al helemaal geen reep zonder koffie. Nee, het moet precies dit zijn. Een schattig ritueeltje dat stiekem best dwangmatig is.

Wat een onvrijheid. Ik hou niet van onvrijheid. Ik heb me niet losgemaakt van werkgevers, beroepsverenigingen, aansprakelijkheidsverzekeringen en overige angstbedekkers om vervolgens vast te zitten aan zo’n fucking espresso, een beloonwijntje of iets anders structopatisch.

Er zit niks anders op dan spelen. Laten we er een kaart uit trekken en zacht grinnikend zien hoe de hele bende wankelt. Een flikflak doen rondom vaste, niet voedende gewoontes. Dansen met de grommende beer.

Zodat we in vrijheid, in contact met de behoeftes van ons lijf, werkelijk voedende keuzes kunnen maken. 🍀

***

Een diepe afdaling maken om in contact te maken met het verlangen in je lijf? Je bent meer dan welkom voor een individuele ontmoeting.