Natuurlijk jezelf

Deelneemster knuffelen. Ja echt, er zit er eentje in mijn holletje. Een heel mooie, zachte, liefdevolle. Onschuldig, met de ogen van een kind. Die in alle kleine dingen nog het wonder ziet.

En die zich aan heeft laten praten dat dat stom is. Dat ze naïef en onnozel is. En saai, omdat ze niet mee kan praten met de blabla uit haar omgeving.

Wat is dat toch idioot, dat we onszelf van jongs af aan vertellen dat het anders moet. Beter, sterker, perfecter, de hele wereld op nummer 1 en dan pas wij. Of juist minder, kleiner, mond dicht en aanpassen, kop niet boven het maaiveld, wie zijn wij om te verlangen?

De natuur laat ons zo goed zien hoe we bedoeld zijn. Ik zie hier geen olijfboom die een beetje minder groeit om de buurboom niet te belasten. Of die extra veel olijven geeft in de hoop dat hij dan voor vol wordt aangezien. Geen vogel die fluisterzingt, want wat zullen de andere vogels wel niet van haar denken. Geen forel die expres die lastige hindernis stroomopwaarts niet neemt om de andere forellen geen rotgevoel te geven over zichzelf.

Welnee. Die boom staat gewoon voluit boom te zijn. Die vogel zingt uit volle borst, precies zoals de natuur haar ingeeft. En die forel, die gaat zodra er een kans is.

Wat kan dit leven anders van ons willen dan dat we voluit onszelf zijn? Met alles wat we in ons dragen. Krachtig, kwetsbaar, rauw, liefdevol, vurig, teder, eigen.

We knuffelen, ze huilt, ze ontspant. We hebben een mooi gesprek over hoe kostbaar haar magische sprookjesogen zijn. Hoe waardevol het is als ze anderen aanraakt, licht, vrij en puur. En hoe de wereld mooier wordt wanneer zij haar sterrensprankels verspreidt.

Laten we vandaag zijn zoals de olijfboom, de vogel en de forel. Daar kan de wereld alleen maar nog mooier van worden.

*****

Wil je zelf de kracht ervaren van een diepgaande retraite? Je bent meer dan welkom, mooie vrouw!