Penetratie als levenskunst

Ik heb mij laten penetreren door een steen. Het was een joekel van een ding dat daar al meer dan 4 eeuwen staat. En hij (want hij voelde mannelijk) riep me.

Ik vleide me tegen hem aan. Opende mijn bekken, mijn borst, mijn handen en mijn 3e oog. Ik werd zacht en ontvankelijk. Ik nodigde zijn energie uit om in me te komen. En ik voelde, heel subtiel. Elke verandering, hoe miniem ook, merkte ik op.

Het was werkelijk het samenzijn van twee geliefden. Robuuste, mannelijke kracht en aardse energie nodigden mij uit om me te openen en me helemaal over te geven. Om me te laten vullen, voeden en vitaliseren. En om hem met mijn vrouwelijke essentie te omhullen.

Een trage zindering verspreidde zich via mijn venusheuvel door mijn bekken, benen en ruggengraat. Kalme kracht bracht mijn onstuimige hart tot rust. En via mijn 3e oog ervoer ik een diepe connectie, schouwend in de diepte van eeuwenoud eenvoudig zijn.

Ik genoot en verwonderde me, me steeds verder openend, toelatend, uit de weg gaand. Tot ik een staat bereikte van verstilde extase, een zachte zindering door mijn hele lijf, een diepe rust in al mijn cellen. Een zogenaamd steenorgasme. 😉

Nou laat ik mij wel vaker penetreren door natuur. Je zou kunnen zeggen dat ik polyamoreus leef. Zo bedreef ik onlangs de liefde met de zee op Kreta, toen ik haar, dobberend in de branding, uitnodigde om via mijn bekken naar binnen te stromen, mij schoon te spoelen en mijn huid te beminnen met haar schuim. Pure ziltige extase was dat, die in golven langs mijn ruggengraat trok. Ik hield me nog een beetje in voor de andere strandbezoekers, maar anders…

Ik doe het met bomen. Met Pachamama. Met houtvuurtjes. Met de zon. Maar ook met muziek. Of met geur.

En ik geloof werkelijk dat het een kunst is. Zo vaak zitten we in ons hoofd en merken we subtiele reacties in ons lijf niet op. Of we staan in de 5e versnelling, zoals de gezinnen die mijn steen en mij met gezwinde pas passeerden, op weg naar de volgende steen en weer de volgende, zodat ze alles hadden gezien. Of we dragen spanning en controle mee in ons lijf, waardoor we ons niet werkelijk kunnen openen om te voelen.

En jeeee, wat missen we dan veel. Er is zoveel om te ervaren, om van te genieten, om toe te laten. De zon op je huid, regendruppels, prachtige muziek… Extase ligt op elke straathoek.

Je laten penetreren door nare dingen kan trouwens ook een zegen zijn. Lawaai, drukte, uitlaatgassen: ik kan me eraan ergeren en me er uit alle macht voor proberen af te sluiten. Maar ik kan het ook helemaal toelaten, mijn vorm transparant maken en het door me heen laten bewegen. Dan is er geen verzet meer. En dus geen lijden.

Geen tijd te verliezen dus. Ga naar buiten, schud dat lijf los, zet je zintuigen open. Loop op blote voeten in het gras, ga plat op de aarde liggen, spring in die sloot, vlei je tegen een boom aan. Dompel je er in onder. Niet te beschaafd. Schijt aan wat andere mensen denken.

Adem uit, open je en voel, ruik, luister, proef… Extase gegarandeerd! 😊

*****

Nieuwgierig naar hoe jij je nog meer kunt openen voor het leven? Je bent welkom voor een individuele sessie!