Van hard naar hart
Hard werken. Wat zie ik het vaak in ceremonies en sessies en wat ken ik het goed: hard werken om te stoppen met al dat harde werken. Om ontspanning af te dwingen en eindelijk zachtheid toe te laten.
We willen dieper ervaren, meer voelen, totaler toelaten, harder loslaten, meer hulp, meer inzichten, purgen tot we blauw zien… Dit varkentje gaan we eens even wassen. En grondig ook.
We werken en ploeteren, we hangen en wurgen, we zwoegen en zweten.
En er gebeurt… helemaal niks. Want ons systeem krijgt voor de veelteveelste keer het signaal om spierballen aan te spannen en op wilskracht een probleem te tackelen.
Alleen… er valt niets te tackelen, onklaar te maken, voor eens en voor altijd het zwijgen op te leggen.
De diepste kwetsbaarheid, de allereerste angst en schrik, het grootste verdriet, zij vragen om iets anders.
Zij vragen om twee grote zachte armen. Zij vragen om vriendelijke aandacht, erkenning, adem, ontspanning en veel liefde. Heeeel erg veel.
Onszelf koesteren, wiegen, troosten, beademen, geruststellend toefluisteren. Ons hart om ons heen draperen. Onszelf liefhebben tot we overstromen.
En dan, op zeker moment, kan het zomaar gebeuren dat de verharding een pietsje smelt, dat de wond een beetje heelt. Dat er zachtheid ons systeem binnendruppelt. Dat ons vel ruimer lijkt, onze adem kalmer, de grond waarop we liggen zachter.
Laagje voor laagje, beetje bij beetje.
Van hard naar hart. De enige weg.
💞
***
Verlang je ernaar om te zakken, te smelten en te ontspannen? Je bent welkom voor een smeltsessie.
