Wild en Vrij

Bijna nergens word ik zo gelukkig van als het geluid van ganzen die overvliegen. Het luide gegak bezorgt me rillingen van blijdschap.

Ooit was er een moment dat ik dat geluid heb geassocieerd met alles wat wild en vrij is. En die associatie is nooit meer weg gegaan.

Dus elke keer als ik luid geschreeuw in de lucht hoor kijk ik verrukt omhoog. Gister ook, tijdens een diep moment in een ceremonie. ‘Wild en vrij’, hoorde ik in mijn hoofd, ‘wild en vrij’.

Voor mij is het een vliegende reminder: vrijwel alles wat in het leven de moeite waard is is wild en vrij. En ik hoor er een indringende vraag in: hoe zit het op dit moment in mijn leven? Wat mag worden vrijgegeven opdat het (weer) kan gaan stromen?

Toen ik afgelopen jaar, worstelend met de liefde, in de polder liep en schreeuwende ganzen hoorde aankomen, dacht ik: ‘Oh nee! Ik heb geen zin in die vraag. Niet nu. Want ik weet het antwoord eigenlijk al.’ Gister, tijdens mijn ceremonie, dacht ik: ‘Hell yeah! Ik ben op  dit moment precies daar waar ik moet zijn.’

En dan te bedenken dat er in ons land het hele jaar door ganzen leven. Het zijn er honderdduizenden. Aankomende ganzen, vertrekkende ganzen, verblijfsganzen… Het is een drukte van belang daarboven; het lijkt ‘Hello Goodbye’ wel.

Terwijl ik dit schrijf hoor ik in de verte mijn schreeuwende vrienden aankomen. Tijd voor een contemplatiemomentje…

***

Verlang je naar wild en vrij en kun je daarbij een spiegel, bedding of schop onder je kont gebruiken? Je bent meer dan welkom voor een individuele ontmoeting.