Dit nooit meer

‘Ik wens jullie een heerlijke, stromende dag.’ Ik stond op het punt om op te staan. Mijn tantrayogales zat erop. De Spaanse ochtendzon scheen naar binnen. Ik was klaar voor een nieuwe retraitedag.

In mijn ooghoek zag ik een gestalte die zich opkrulde in foetushouding. Er hing een waas van verdriet om haar heen.

Ik schoof naast haar. ‘Wat gebeurt daar, bij mijn liezen? Het voelt zo heftig.’ Ik bleef stil, voelde met haar mee.

We hadden net gewerkt met het bekkengebied, onderzoekend waar we levensenergie konden toelaten door ruimte te maken en oude stagnatie af te laten vloeien.

Ik wist van mijn eerdere tantrische werk met vrouwen dat er vaak veel spanning ligt opgeslagen in de liezen. In de afgelopen jaren was bij mij het beeld ontstaan van de liezen als poortwachters; bewakers van het vrouwelijk heiligdom. Ze openen zich als een vrouw helemaal klaar is om een geliefde te ontvangen. En ze sluiten bij een ‘nee’: wanneer de verbinding niet klopt of er geen verlangen is.

Als we ons niet veilig voelen in ons lijf en onze seksualiteit, sluit de poort zich. En trekken we ons terug uit het bekken. Daardoor kan spanning ontstaan. Maar ook door opvoeding (‘hou je benen netjes bij elkaar’) en door ervaringen waarbij we ons openen terwijl we niet echt thuis zijn, of waarbij een ander zich ongewenst toegang verschaft.

Ik stemde op haar af, staarde in de verte. Een stem die op de mijne leek zei: ‘Dit is de pijn van geschonden grenzen.’ Met betraande ogen keek ze me aan. ‘Ja. Ik voel dat dit waar is’, fluisterde ze. ‘Maar dit gaat nooit meer gebeuren’, vervolgde mijn stem. Het was alsof er iets door mij heen sprak. Waar kwamen deze woorden vandaan?

Voor mijn oog verrees het beeld van een vrouw, staande op een pilaar, met een zwaard in de lucht geheven. Hoedster van het heilige vrouwelijke.

Er welde een enorme kracht op in mijn lichaam. ‘Nooit meer’, herhaalde ik vastberaden. ‘Nooit meer’, fluisterde ze. Ze leek in trance. ‘Nee, nooit meer’, bevestigde ik.

We zaten nog een tijdje in stilte samen, beiden in onze eigen wereld, verwonderd over wat er zojuist was gebeurd.

De energie van deze zwaardvrouw bleef de hele retraite bij me. Nu ik dit schrijf kan ik haar opnieuw voelen, sluimerend aanwezig. Mijn Artemis. Hoedster van dat wat kwetsbaar en heilig is.

*****

Voel je het verlangen om je dieper te verbinden met jouw sensuele natuur? Of met de oerwijsheid die in je ligt opgeslagen?
Je bent meer dan welkom bij de retraites Magie van de sensuele vrouw, Godinnenreis Kreta, Innerlijke tempel – Woestijnreis of Priesteres in Avalon.
Of neem een diepe duik in jouw binnenwereld tijdens een individuele sessie.